عید مبعث حضرت رسول اکرم (ص) گرامی باد.

فرشته‌ای از طرف خدا، مأمور شد آیاتی چند به عنوان طلیعه و کتاب هدایت و سعادت، برای امین قریش بخواند تا او را به کسوت نبوّت مفتخر سازد. آن فرشته جبرئیل و آن روز، روز مبعث بود. در آن روز فرشته‌ای با لوحی فرود آمد و آن را در برابر او گرفت و به او گفت: «بخوان». او پاسخ داد من توانایی خواندن ندارم. فرشته وحی دوباره او را به خواندن فرا خواند ولی همان جواب را شنید. فرشته بار دیگر سخن خود را تکرار کرد. ناگهان سید بطحا احساس کرد می‌تواند لوحی را که در دست فرشته است بخواند. در این موقع، آیاتی را که در حقیقت دیباچه کتاب سعادت بشر است، خواند: «به نام خداوند بخشنده مهربان. بخوان به نام پروردگارت که آفرید. انسان را از علق آفرید. بخوان و پروردگارت کریم ترین کریمان است؛ همان کس که به وسیله قلم آموخت».
و از آن زمان که طلوع خورشید اسلام و انقلابِ عظیم پیامبر آن، حضرت محمد صلی الله علیه و آله وسلم، هزار و چهارصد و اندی سال می‌گذرد. از آن زمان تاکنون، تاریخِ جهان پی درپی ورق خورده است. رویدادهای گوناگون و دگرگونی‌های حیرت‌انگیز، چهره‌ای تازه به آن بخشیده است آن چنان که شیوه همیشگی گذشت زمان است، نوها به کهنگی گراییده و کهنه‌ها به اعماق فراموشی ذهن‌های تاریخ پیوسته است. اما این حقیقت که محمد صلی الله علیه و آله وسلم نجات دهنده بزرگ بشر بود و آیینش آیین زندگی، هر زمان از زمان دیگر روشن‌تر می‌درخشد؛ چرا که او جاودانه‌ترین تمدّن‌ها را بنیان نهاد. زندگی سازترین فرهنگ‌ها را گُسترد و انسان پرورترین ارزش‌های اخلاقی را نهادینه کرد.
درود بی‌کران خداوندی بر روان پاک او باد.